Hoe gaat het?
Blijf op de hoogte en volg Anne
27 Januari 2013 | Haïti, Passe Catabois
Hee mensen in de winterkou!
Wat een contrast is het inderdaad, die warmte of de kou. Ik vind het heerlijk om tussen de middag mijn broodje in de zon op te eten, want verder ben ik weinig buiten en ik wil natuurlijk wel wat van de zon meekrijgen. In de klas is het gelukkig niet te warm om te werken, het is allemaal van beton, dus dat blijft lekker koel. Verder hebben we deze week ook wat bewolkte dagen gehad. Dan hopen we zo ontzettend dat er een spatje regen, het liefst een fikse bui, uitvalt… maar helaas, dat valt vaak tegen. We blijven er wel om bidden, omdat we weten dat de Heere het wil geven! Geduld wordt dus wel op de proef gesteld.
Ik zal nog een keer uitleggen dat ik mijn mailtjes soms even snel ophaal en tegelijk mailtjes stuur die ik van tevoren geschreven heb. Dat zorgt nog al eens voor een verwarring, maar hopelijk nemen jullie het me niet kwalijk. Je krijgt dan dus een mail van mij waarbij ik niet reageer op jouw mail, want die moet ik nog lezen. Haha!
Mijn moeder en ik verbazen ons erover hoeveel mensen de weblog lezen, tjonge wat een nieuwsgierigheid zeg, haha! Maar ook wel erg leuk, vooral zo uit het hele land. Zoals campinggasten van de Heigraaf uit Lisse, gezellig fam. Baaij! En vanuit Frankrijk, jullie weten hoe fijn het is als mensen je niet vergeten, fam. Koster!
Dit verslag schrijf ik gedeeltelijk op donderdag. Vanmiddag wilde ik bij Rob nog even met mijn ouders Skypen voordat mijn vader naar Oostenrijk vertrekt. Hij gaat proberen weer de alternatieve Elfstedentocht uit te schaatsen op de Weissensee, ben trots op hem! Maar helaas zaten er wat dingen tegen: de zonkracht was gering dus ik moest snel Skype opstarten. Wat was echter het geval… mijn linkermuisknop reageert niet meer! Vreemd plagerijtje, erg lastig en tijd verspillend. Uiteindelijk kwam Rob en kon ik van hem een losse muis krijgen om die aan te koppelen, maarja, toen was Skype al niet meer mogelijk. Snel de mailtjes verzonden die ik al had geschreven en toen weer dat ding uit. Ook snel een mail typen naar mijn ouders als excuus- het ging met moeite, omdat de toetsen ook vreemd en laat reageerden. Dat gaat nu gelukkig goed, maar die muis… die doet het soms ineens niet meer. Gelukkig heb ik dus een losse om eraan te koppelen.
Ondertussen is alle mail weer gelezen. Heerlijk om zo betrokken te blijven bij het wel en wee van de gastvrouwen van Bitja, wat zijn er in Renswoude twee bijzondere Vrouwendagen geweest! Vol van wonderen, met als ‘klap op de vuurpijl’ de genezing van Carola die zoveel jaren ernstig ziek is geweest. Ik heb de kerkdienst van zondagavond gedownload en samen met de twee verpleegkundigen en opa Anton beluisterd. Fijn om op die manier me ook weer een beetje betrokken te voelen, het klonk zo ‘thuis’! Want dat voel ik me echt bij ons in de kerk en het is enerzijds goed en anderzijds moeilijk om daar hier zo bewust van te zijn. Ik ben echt heel blij als ik over een half jaar weer heerlijk mee kan galmen met de psalmen en kan zwaaien naar mijn kameraaien! Kaartje van de Basis legt de vinger dus op de goede plek: “Tot over een half jaar in de kerk!” Dankje!
Grappig trouwens dat meerdere mensen aangeven dat ze deze verhalen lezen alsof ik ze zelf vertel, haha! Het is dan ook wel door mijn eigen vingertjes getypt hè, blijkbaar zijn die goed verbonden met mijn hoofd en hart. Dat is ook zo met mijn mond. Al is het wel prettig dat je bij typen soms dingen weg kunt schrappen, dat zou met babbelen ook wel erg goed zijn, maarja… zo zijn we niet geschapen hè. Maargoed, ben blij dat jullie het leuk vinden om te lezen, want ik ga die schrijfstijl niet aanpassen voor mijn lezers, dus jullie moeten het hiermee doen. Het werkt namelijk erg therapeutisch om zo van me af te tikken, dus het gaat rechtstreeks vanaf mijn gedachten op de toetsen. (Met soms dus het gebruik van backspace, vooral om ongrijpbare hersenkronkels te verduidelijkingen, daar houd ik dan nog wel rekening mee. :-P) En dan is het ook leuk dat mijn moeder dit verhaal weer gaat vertalen naar opa-en-oma-taal, zodat zij er ook nog wat van volgen. Dus ik moet nu maar weer snel wat nuttigs gaan schrijven, want anders zijn zij al lees-moe voordat ik de boodschap heb verteld.
“Hoe gaat het nu met je?” dat is de vraag die veel wordt gesteld en ik hoop dat het wel duidelijk wordt in deze verslagen. Ik voel me op mijn gemak hier en heb mijn ritme aardig gevonden. Ik mis alleen wel wat gewone dingen als ‘nog even tv kijken samen’ (Erik), ‘ik wil jullie nog iets laten zien van de boerderij’ (papa), ‘hoe was je dag vandaag?’ (mama), ‘Anne, als ik jou zie…’ (iets te vaak en door te veel, maar hier te weinig ), ‘moeten echt weer snel afspreken’ (vriendinnetjes), de weekopeningen van Het Visnet (dank voor de boekenlegger van Jan-Jaap over Prediker 1, die heb ik dan nog!), ‘waar blijft ‘ie nou?’ (mama), enzovoort. Maar… het is goed om hier te zijn! Mijn werkplezier zit in een stijgende lijn, de dagen lijken steeds sneller voorbij te zijn en dit werk is gelukkig echt een uitdaging. Dat zorgt ervoor dat ik volop mijn energie kwijt kan om ’s avonds voldaan in slaap te vallen.
Verder ben ik natuurlijk gewoon dezelfde Anne als in Nederland, en zoals Corina o.a. weet, kan dat niet zonder geklungel! Do.avond bijvoorbeeld door het eten te laten aanbranden. Maar… het is niet helemaal dom, want het was iets nieuws: papaja! Gelukkig hoorde ik geen geborrel meer op het moment dat ik nog net de meeste stukjes groente en aardappel gezond eruit kon schrapen. Dus ik heb er alsnog van kunnen eten en genieten! Het is een lekkere zachte groente, ziet eruit als een courgette in de vorm van een kleine watermeloen met de zachte smaak à la bloemkool. Lekker een jus’tje erbij en twee knakworstjes, jammie!
Van de week is trouwens ook de wasvrouw nog langs het gastenhuis geweest. Wij kunnen dan onze was buitenzetten en zij gaat eens flink zitten soppen. Toen ik terug kwam van school hing alles lekker buiten te wapperen en was het meeste zelfs al droog. Mijn kast even opnieuw ingericht (ik houd al mijn kleding wel in de plastic zakken, want zo’n kakkerlakpoepje vind ik er liever niet tussen, zoals je begrijpt). En daar ligt ook het heerlijk ruikende geurzakje van Tom en Amelie, erg fijn! Net als dat een paar boeken ruiken naar de Biotex, helemaal niet erg. Een theedoek en een kussensloop die nog helemaal ruiken naar mama’s wasmiddel, tja, ook die dingen kunnen hier ineens iets zijn om echt van te genieten!
Ook nog iets: woensdagavond heb ik heerlijk gedoucht met badolie die Marjolein hier had laten liggen. Van Kneipp, ooooh, wat was dat lekker! Dennengeur: zo sterk, het leek wel alsof ik in Sanadome was (welness-oord), daarna lekker op mijn frisse bedje met een voetencrèmepje uit Israël op (nog van Desiree). Andere fijne dingen: het bereiden van mijn avondeten vind ik echt heel erg leuk om te doen! Met dank aan mijn moeder die me de basis van koken heeft geleerd en aan Corina die me meer de fijne kneepjes kon bijbrengen en dan is het hier in Haiti ook nog een beetje van mijn eigen fantasie. Zo heb ik vrijdagavond spaghetti op met makreel (uit blikje – niet zelf gevangen hoor), tomaat, uitje, knoflook, beetje peper en stukjes papaja. Ook weer heerlijk! Oja, en ’s ochtends heb ik de melk uit blik geprobeerd bij mijn ontbijt. Die vond ik op de markt: geconcentreerde melk die je moet mengen met water. Zij doen het om door de thee te roeren of met chocola, maar ik wilde het proberen met de muesli. Koud durfde ik niet aan en warm is ook lekkerder, dus heb ik het opgewarmd in een pannetje en een goed degelijk ontbijt gehad. Smaakte prima!
’s Avonds word ik nog wel eens kriebelig van een ander geluid dan kakkerlakken, die zijn namelijk bijna allemaal verbannen. Maar muggen… niet te geloven! Het is net als in het Pietenliedje: ik hoor je wel, maar ik zie je niet. Een gezoem, heel hoog! Lang leve de klamboe, want ik ben nog weinig geprikt door ze.
Vrijdag hadden de meiden op school een giebel-dag, waarschijnlijk aangewakkerd omdat ik graag een spelletje met hen wilde spelen en dat kan alleen leuk zijn als we plezier maken. Dus na enig gebrom (behoorlijk aanwezige karaktertrek bij alle drie) konden ze toch met goede wil beginnen. Skip-bo Junior. Erg leuk, vooral om dan een beetje gek te doen, maar later had ik er enigszins spijt van, omdat ze maar niet konden ophouden met lachen – keihard lachen! Nouja, en even lachen vind ik ook leuk en gezond, maar als je de lol er niet meer van inziet en de anderen gaan door, dan voel je je toch wel een beetje alleen staan hè. Ook ’s middags waren ze nog in de giebelstemming, maar dat is ook fijn natuurlijk! Beter dan het gebrom / hum, ik kan het toch niet / zucht, ik snap er niets van! Hopelijk wordt dat sowieso minder, want vanaf komende week ga ik weer echt een niveau lager met rekenen. Zodat ze weer weten: ik kan het!
Als er iemand van het Trefferteam trouwens nog buitenspelletjes op de computer heeft staan, wil diegene dat dan doorsturen? Met gym hier hebben we niet echt mooi gras en ook weinig kosteloos materiaal, maar er zit vast wel iets tussen wat ik kan gaan doen met de meiden. Tikkertje is na 10 minuten in de zon namelijk echt meer dan zat, pff! Donderdag hebben we dus o.a. met de frisbee overgegooid in de schaduw. En het tik-spel ‘Moedertje, hoe laat is het?’ gespeeld, dan kan je ook even rustig lopen!
Ik vind het erg fijn om voor jullie te bidden, dus laat maar weten waar ik dat voor kan doen, mocht je gerichte punten hebben. Die voor jouw zieke vriendin, Hetty, neem ik mee! Zelf bid ik dagelijks om de liefde en de wijsheid, om met enthousiasme en geduld les te geven. Je begrijpt dat ik het fijn vind als jij hier ook voor mee wilt bidden. Want zelfs mijn geduld raakt een keer op, kindertjes Boon, en dat is echt niet fijn. Dat bidden ‘helpt’ (vind ik wat goedkoop en egoïstisch klinken, maar even voor deze keer) wordt telkens weer aan me bewezen. Vooral in de toevalligheden op een dag zie ik werkelijk Gods Hand, Hij helpt én voorziet.
Hartelijke groetjes en geniet van het weer! De meiden vroegen vrijdag: “bent u wel eens jaloers op uw vriendinnen?” “Ja,” antwoordde ik “bijvoorbeeld dat zij nu kunnen schaatsen en ik niet.” Dus dat jullie het even weten: geniet ervan! Dan zal ik niet meer jaloers zijn… beloofd.
P.s. Update van zondag: het heeft vannacht geregend! Dank aan boven, maar wel blijven bidden hoor, want er moet nog veeeeel meer komen!
Wat een contrast is het inderdaad, die warmte of de kou. Ik vind het heerlijk om tussen de middag mijn broodje in de zon op te eten, want verder ben ik weinig buiten en ik wil natuurlijk wel wat van de zon meekrijgen. In de klas is het gelukkig niet te warm om te werken, het is allemaal van beton, dus dat blijft lekker koel. Verder hebben we deze week ook wat bewolkte dagen gehad. Dan hopen we zo ontzettend dat er een spatje regen, het liefst een fikse bui, uitvalt… maar helaas, dat valt vaak tegen. We blijven er wel om bidden, omdat we weten dat de Heere het wil geven! Geduld wordt dus wel op de proef gesteld.
Ik zal nog een keer uitleggen dat ik mijn mailtjes soms even snel ophaal en tegelijk mailtjes stuur die ik van tevoren geschreven heb. Dat zorgt nog al eens voor een verwarring, maar hopelijk nemen jullie het me niet kwalijk. Je krijgt dan dus een mail van mij waarbij ik niet reageer op jouw mail, want die moet ik nog lezen. Haha!
Mijn moeder en ik verbazen ons erover hoeveel mensen de weblog lezen, tjonge wat een nieuwsgierigheid zeg, haha! Maar ook wel erg leuk, vooral zo uit het hele land. Zoals campinggasten van de Heigraaf uit Lisse, gezellig fam. Baaij! En vanuit Frankrijk, jullie weten hoe fijn het is als mensen je niet vergeten, fam. Koster!
Dit verslag schrijf ik gedeeltelijk op donderdag. Vanmiddag wilde ik bij Rob nog even met mijn ouders Skypen voordat mijn vader naar Oostenrijk vertrekt. Hij gaat proberen weer de alternatieve Elfstedentocht uit te schaatsen op de Weissensee, ben trots op hem! Maar helaas zaten er wat dingen tegen: de zonkracht was gering dus ik moest snel Skype opstarten. Wat was echter het geval… mijn linkermuisknop reageert niet meer! Vreemd plagerijtje, erg lastig en tijd verspillend. Uiteindelijk kwam Rob en kon ik van hem een losse muis krijgen om die aan te koppelen, maarja, toen was Skype al niet meer mogelijk. Snel de mailtjes verzonden die ik al had geschreven en toen weer dat ding uit. Ook snel een mail typen naar mijn ouders als excuus- het ging met moeite, omdat de toetsen ook vreemd en laat reageerden. Dat gaat nu gelukkig goed, maar die muis… die doet het soms ineens niet meer. Gelukkig heb ik dus een losse om eraan te koppelen.
Ondertussen is alle mail weer gelezen. Heerlijk om zo betrokken te blijven bij het wel en wee van de gastvrouwen van Bitja, wat zijn er in Renswoude twee bijzondere Vrouwendagen geweest! Vol van wonderen, met als ‘klap op de vuurpijl’ de genezing van Carola die zoveel jaren ernstig ziek is geweest. Ik heb de kerkdienst van zondagavond gedownload en samen met de twee verpleegkundigen en opa Anton beluisterd. Fijn om op die manier me ook weer een beetje betrokken te voelen, het klonk zo ‘thuis’! Want dat voel ik me echt bij ons in de kerk en het is enerzijds goed en anderzijds moeilijk om daar hier zo bewust van te zijn. Ik ben echt heel blij als ik over een half jaar weer heerlijk mee kan galmen met de psalmen en kan zwaaien naar mijn kameraaien! Kaartje van de Basis legt de vinger dus op de goede plek: “Tot over een half jaar in de kerk!” Dankje!
Grappig trouwens dat meerdere mensen aangeven dat ze deze verhalen lezen alsof ik ze zelf vertel, haha! Het is dan ook wel door mijn eigen vingertjes getypt hè, blijkbaar zijn die goed verbonden met mijn hoofd en hart. Dat is ook zo met mijn mond. Al is het wel prettig dat je bij typen soms dingen weg kunt schrappen, dat zou met babbelen ook wel erg goed zijn, maarja… zo zijn we niet geschapen hè. Maargoed, ben blij dat jullie het leuk vinden om te lezen, want ik ga die schrijfstijl niet aanpassen voor mijn lezers, dus jullie moeten het hiermee doen. Het werkt namelijk erg therapeutisch om zo van me af te tikken, dus het gaat rechtstreeks vanaf mijn gedachten op de toetsen. (Met soms dus het gebruik van backspace, vooral om ongrijpbare hersenkronkels te verduidelijkingen, daar houd ik dan nog wel rekening mee. :-P) En dan is het ook leuk dat mijn moeder dit verhaal weer gaat vertalen naar opa-en-oma-taal, zodat zij er ook nog wat van volgen. Dus ik moet nu maar weer snel wat nuttigs gaan schrijven, want anders zijn zij al lees-moe voordat ik de boodschap heb verteld.
“Hoe gaat het nu met je?” dat is de vraag die veel wordt gesteld en ik hoop dat het wel duidelijk wordt in deze verslagen. Ik voel me op mijn gemak hier en heb mijn ritme aardig gevonden. Ik mis alleen wel wat gewone dingen als ‘nog even tv kijken samen’ (Erik), ‘ik wil jullie nog iets laten zien van de boerderij’ (papa), ‘hoe was je dag vandaag?’ (mama), ‘Anne, als ik jou zie…’ (iets te vaak en door te veel, maar hier te weinig ), ‘moeten echt weer snel afspreken’ (vriendinnetjes), de weekopeningen van Het Visnet (dank voor de boekenlegger van Jan-Jaap over Prediker 1, die heb ik dan nog!), ‘waar blijft ‘ie nou?’ (mama), enzovoort. Maar… het is goed om hier te zijn! Mijn werkplezier zit in een stijgende lijn, de dagen lijken steeds sneller voorbij te zijn en dit werk is gelukkig echt een uitdaging. Dat zorgt ervoor dat ik volop mijn energie kwijt kan om ’s avonds voldaan in slaap te vallen.
Verder ben ik natuurlijk gewoon dezelfde Anne als in Nederland, en zoals Corina o.a. weet, kan dat niet zonder geklungel! Do.avond bijvoorbeeld door het eten te laten aanbranden. Maar… het is niet helemaal dom, want het was iets nieuws: papaja! Gelukkig hoorde ik geen geborrel meer op het moment dat ik nog net de meeste stukjes groente en aardappel gezond eruit kon schrapen. Dus ik heb er alsnog van kunnen eten en genieten! Het is een lekkere zachte groente, ziet eruit als een courgette in de vorm van een kleine watermeloen met de zachte smaak à la bloemkool. Lekker een jus’tje erbij en twee knakworstjes, jammie!
Van de week is trouwens ook de wasvrouw nog langs het gastenhuis geweest. Wij kunnen dan onze was buitenzetten en zij gaat eens flink zitten soppen. Toen ik terug kwam van school hing alles lekker buiten te wapperen en was het meeste zelfs al droog. Mijn kast even opnieuw ingericht (ik houd al mijn kleding wel in de plastic zakken, want zo’n kakkerlakpoepje vind ik er liever niet tussen, zoals je begrijpt). En daar ligt ook het heerlijk ruikende geurzakje van Tom en Amelie, erg fijn! Net als dat een paar boeken ruiken naar de Biotex, helemaal niet erg. Een theedoek en een kussensloop die nog helemaal ruiken naar mama’s wasmiddel, tja, ook die dingen kunnen hier ineens iets zijn om echt van te genieten!
Ook nog iets: woensdagavond heb ik heerlijk gedoucht met badolie die Marjolein hier had laten liggen. Van Kneipp, ooooh, wat was dat lekker! Dennengeur: zo sterk, het leek wel alsof ik in Sanadome was (welness-oord), daarna lekker op mijn frisse bedje met een voetencrèmepje uit Israël op (nog van Desiree). Andere fijne dingen: het bereiden van mijn avondeten vind ik echt heel erg leuk om te doen! Met dank aan mijn moeder die me de basis van koken heeft geleerd en aan Corina die me meer de fijne kneepjes kon bijbrengen en dan is het hier in Haiti ook nog een beetje van mijn eigen fantasie. Zo heb ik vrijdagavond spaghetti op met makreel (uit blikje – niet zelf gevangen hoor), tomaat, uitje, knoflook, beetje peper en stukjes papaja. Ook weer heerlijk! Oja, en ’s ochtends heb ik de melk uit blik geprobeerd bij mijn ontbijt. Die vond ik op de markt: geconcentreerde melk die je moet mengen met water. Zij doen het om door de thee te roeren of met chocola, maar ik wilde het proberen met de muesli. Koud durfde ik niet aan en warm is ook lekkerder, dus heb ik het opgewarmd in een pannetje en een goed degelijk ontbijt gehad. Smaakte prima!
’s Avonds word ik nog wel eens kriebelig van een ander geluid dan kakkerlakken, die zijn namelijk bijna allemaal verbannen. Maar muggen… niet te geloven! Het is net als in het Pietenliedje: ik hoor je wel, maar ik zie je niet. Een gezoem, heel hoog! Lang leve de klamboe, want ik ben nog weinig geprikt door ze.
Vrijdag hadden de meiden op school een giebel-dag, waarschijnlijk aangewakkerd omdat ik graag een spelletje met hen wilde spelen en dat kan alleen leuk zijn als we plezier maken. Dus na enig gebrom (behoorlijk aanwezige karaktertrek bij alle drie) konden ze toch met goede wil beginnen. Skip-bo Junior. Erg leuk, vooral om dan een beetje gek te doen, maar later had ik er enigszins spijt van, omdat ze maar niet konden ophouden met lachen – keihard lachen! Nouja, en even lachen vind ik ook leuk en gezond, maar als je de lol er niet meer van inziet en de anderen gaan door, dan voel je je toch wel een beetje alleen staan hè. Ook ’s middags waren ze nog in de giebelstemming, maar dat is ook fijn natuurlijk! Beter dan het gebrom / hum, ik kan het toch niet / zucht, ik snap er niets van! Hopelijk wordt dat sowieso minder, want vanaf komende week ga ik weer echt een niveau lager met rekenen. Zodat ze weer weten: ik kan het!
Als er iemand van het Trefferteam trouwens nog buitenspelletjes op de computer heeft staan, wil diegene dat dan doorsturen? Met gym hier hebben we niet echt mooi gras en ook weinig kosteloos materiaal, maar er zit vast wel iets tussen wat ik kan gaan doen met de meiden. Tikkertje is na 10 minuten in de zon namelijk echt meer dan zat, pff! Donderdag hebben we dus o.a. met de frisbee overgegooid in de schaduw. En het tik-spel ‘Moedertje, hoe laat is het?’ gespeeld, dan kan je ook even rustig lopen!
Ik vind het erg fijn om voor jullie te bidden, dus laat maar weten waar ik dat voor kan doen, mocht je gerichte punten hebben. Die voor jouw zieke vriendin, Hetty, neem ik mee! Zelf bid ik dagelijks om de liefde en de wijsheid, om met enthousiasme en geduld les te geven. Je begrijpt dat ik het fijn vind als jij hier ook voor mee wilt bidden. Want zelfs mijn geduld raakt een keer op, kindertjes Boon, en dat is echt niet fijn. Dat bidden ‘helpt’ (vind ik wat goedkoop en egoïstisch klinken, maar even voor deze keer) wordt telkens weer aan me bewezen. Vooral in de toevalligheden op een dag zie ik werkelijk Gods Hand, Hij helpt én voorziet.
Hartelijke groetjes en geniet van het weer! De meiden vroegen vrijdag: “bent u wel eens jaloers op uw vriendinnen?” “Ja,” antwoordde ik “bijvoorbeeld dat zij nu kunnen schaatsen en ik niet.” Dus dat jullie het even weten: geniet ervan! Dan zal ik niet meer jaloers zijn… beloofd.
P.s. Update van zondag: het heeft vannacht geregend! Dank aan boven, maar wel blijven bidden hoor, want er moet nog veeeeel meer komen!
-
27 Januari 2013 - 20:05
Jeanet:
He Anne,
He wat heerlijk weer een verslagje van je uit dat verre oord. Dat leest echt gezellig hoor, het is net zoals ons babbeltje van anders.
Wat fijn om te merken dat je al zo lekker je plaats hebt gevonden.
Raar idee, jij in de zon en wij hier in de slee.
We hebben van de week hier ook lekker van genoten en zelfs een gymles gehdad op het plein, de kinderen vonden het geweldig en de juf mniscien wel het meest.
Maar troost je hoor ik kan ook met m'n dikke buik niet meer op de schaats, dus ik treur met je mee, haha!
Ja het zal wel even wennen zijn een klasje met twee kinderen. En als ze dan eenmaal een beetje gaan giebelen zit je mooi met de gebakke peren, ik kan het mij helemaal voorstellen.
Lukt het wel een beetje met de leerstof of is het nog erg zwoegen!
Lekker irritant he die muggen, heb je muggenspary meegenomen, dat helpt heel goed. Tja en anders moet je maar helemaal in een klamboe kruipen, haha!
En wat denk je wij hebben ons huis verkocht, snel he!
Dat wordt dus spullen pakken en klussen, heerlijk!
Nou je komt maar kijken wanneer je weer in het kikkerlandje bent!
Nou geniet van dat mooie zonnetje en ik zie je volgende verslagje weer graag komen!
Veel liefs Jeanet
-
27 Januari 2013 - 20:09
Jeanet.:
Leuk die foto's!
Wat heb jij nu voor stoplicht hangen??? Nieuwe regels?
En zo'n vrucht ziet er ook wel heerlijk uit, smullen!
Gr Jeanet -
27 Januari 2013 - 21:42
Marjolein:
Hee Anne!
Ik heb net even met de meiden geskypt! Zo leuk!!
Heerlijk om je verslag weer te lezen! Wat fijn dat er een klein beetje regen al is gevallen! We bidden voor bakken, goed?!
Houd de moed er lekker in, en gewoon stapje voor stapje hoor!
Veel sterkte!
Marjolein -
27 Januari 2013 - 22:34
Jeannette:
Hey Anne,
Je galmen in de kerk missen wij ook hoor (vooral als het een psalm met lastige wijs is haha). Leuk om je verhalen te lezen steeds, want krijg er een duidelijk beeld van wat je allemaal doet. Fijn dat je het zo naar je zin hebt, want dat kan ook heel anders lopen. We denken aan jou en de situatie daar in gebed!
Groetjes Gert en Jeannette -
27 Januari 2013 - 22:54
Anoek:
Anne, als ik jou hoooor.... ;D
Lekker zeg, zo'n zonnetje. geniet jij er maar extra van! :) hier komen de temperaturen eindelijk weer boven 0. Al vond ik eronder ook wel lekker hoor! Ik hou wel van sneeuw!
Ik vind het fijn om te horen dat je het daar goed naar je zin heb, dat je het lesgeven steeds leuker vind! :) Goede zondag gehad?
Goede week he! :)
Ik duik mijn bedje in!
Slaaplekker! xx -
28 Januari 2013 - 06:30
Willem Van Braak:
Hoi Anne,
Mooi om op deze manier een beetje mee te kunnen leven. Ik wens je Gods zegen toe in al je werk!
-
28 Januari 2013 - 08:59
Joan Koster:
Een nieusbrief per jaar vind ik al een hele opgave, maar voor een schooljuf zijn een paar A4tjes per week blijkbaar geen enkel probleem! Tjonge Anne, een hele prestatie hoor. We kunnen zo wel met je meeleven. Dat "meegalmen" mis ik hier ook wel hoor. Gods zegen en bescherming toegewenst. -
28 Januari 2013 - 10:23
Jantine Van De Glind.:
hoi anne.
Hier is de week van het gebed weer afgerond maar we blijven natuurlijk gewoon door bidden.Het was op beide scholen goed opgepikt en de kinderen hadden zelf ook gebeds punten aangedragen.
Heb je wel een bal dan kunnen jullie ook lummelen of touwtje springen dan heb je een boom of paaltje nodig maar die zijn er vast wel.
Esmee heeft vol opgeschaats af gelopen week er was een schaatsbaan bij camping de lucht beide scholen zijn er ook wezen schaatsen en Corine boonzaaier,Anemarie geerestein en nog meer vrijwillegers deden de koek en zopie,.heb zelf ook nog wel een keer geschaatst.
Sluit de klamboe maar goed af steeds en hoopelijk slaap je door het zoemen heen.
Fijn dat jullie wat regen hebben gehad alle sneuuw is hier bijna weg geregend toch ook wel weer jammer en soms ook gevaarlijk door het opvriezen van stukken weg.
Veel plezier met de dames een dag niet gelachen is een dag niet geleeft maar het moet inderdaad ook niet de spui gaten uit lopen.
groetjes van uit Renswoude Jantine van de glind. -
28 Januari 2013 - 20:24
Truus:
Hey buufje,
Leuk die foto's die je er steeds doet, kunnen wij ook een beetje met je mee kijken! Ziet er gezellig uit in je klasje hoor en het strand, heerlijk. Is het water ook zo helder als het lijkt op de foto's? Fijn, dat je steeds meer je thuis begint te voelen. Zoals je gehoord hebt, hier hebben we weer op de schaatsen gestaan en lekker sneeuw gehad, maar helaas beide zijn weer over! Gelukkig gaan we nog lekker een weekje op skivakantie, kunnen we nog even van de sneeuw genieten! Nou meis de hartelijke groeten weer van de overkant!! In Renswoude dan he haha....
-
28 Januari 2013 - 22:16
Peter En Heleen:
Lieve Anne, hier een paar dikke zoenen uit Woudenberg speciaal voor jou....XXXXXXXXX!!!!
Fijn dat het goed gaat met je. Erg leuk om met je mee te lezen en zo op de hoogte te blijven. We denken aan je en zijn trots op je dat je dit grote avontuur bent aan gegaan!!!
veel liefs, Peter & Heleen -
30 Januari 2013 - 20:50
Corrie Van Walderveen:
Hoi Anne,
zojuist je verslag gelezen. Leuk hoor.Via deze mail doen we jou de hartelijke groeten.
Groetjes van familie van Walderveen -
31 Januari 2013 - 14:36
:
Hee Anne,
Ik kan eindelijk op je blog reageren. Want ben weer in Nederland, en hier is het internet toch een tikkeltje (nadruk op tikkeltje) sneller. Leuk om je verhalen te lezen, fijn om een beetje een beeld te krijgen waar je nu bent en wat je doet. Ook leuk dat je filmpjes kunt uploaden. Internet is dus snel genoeg? Fijn hoor. Geniet er maar lekker van.
Wat is de temperatuur daar ongeveer? En je wacht dus echt op de regen? Ik weet hoe het is.. wij hebben er in Malawi toen ook lang op gewacht. Maar des te dankbaarder ben je dan als het ECHT begint. En de zorgen dus ook weg zijn.
Ik moet erg wennen weer hier in Nederland. Het is koud en kil. En dan zeggen ze dat juist dit de warmste tijd sinds jaren is in januari. Ik merk er anders bar weinig van.. Maar goed, ik mag niet klagen. Want ik vind het weer heerlijk om thuis te zijn. Om familie te zien, vrienden te zien, etc.
Nou meid, geniet er lekker van! Voordat je het weet is het om. Ik hoop je te blijven volgen!
Groetjes, Myrthe -
02 Februari 2013 - 00:45
Fam. Boonzaaijer:
Hé Anne,
Leuk om je belevenissen weer te lezen en je hebt het "prutje"eten gewoon doorgezet in Haitï !
Een hele klus het eten koken daar, maar je wordt er wel creatief en vindingrijk van !Daar kunnen de top chefs hier in Nederland niet tegenop. ! We spreken je van de week wel een keer, Christa heeft Skype geinstalleerd :) We denken aan je !
veel liefs van ons allemaal ! -
02 Februari 2013 - 14:14
Tina:
Heey Anne,
Wat leuk om je verhalen te lezen. Je moeder tipte mij om ook even je filmpje te kijken. Leuk om te zien hoor, heb ik gelijk een beetje een beeld van hoe jij daar zit.
Ik begreep dat je het daar goed naar je zin hebt! Gelukkig:) Geniet er verder nog van. En veel succes met les geven!
Groetjes,
Tina -
03 Februari 2013 - 15:52
Martin En Sonja Elbertsen:
Beste Anne,
Leuk om zo met je te kunnen meeleven. Fijn dat je het daar goed hebt, geniet er van. God bless you!
hartelijke groet,
Martin en Sonja Elbertsen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
