Maand in Haiti
Blijf op de hoogte en volg Anne
10 Februari 2013 | Haïti, Passe Catabois
Een maand! Dat is de tijd die ik hier nu verblijf. Gek idee, want mijn afscheidsavond staat nog als de avond van vorige week in mijn gedachten, maar het is dus al meer dan een maand terug! En tegelijk denk ik ook wel eens: ik zou willen dat ik weer thuis was. Maarja, dat zal vast gezonde heimwee zijn. Bij het schoonmaken zaterdag dacht ik nog: het is eerder ‘verkeerd’ als ik mijn thuis niet zou missen, dan dat ik het nu wel mis. Daar is niets verkeerds aan, lijkt me heel natuurlijk. Maar vaak bestempel ik negatieve dingen als verkeerd, ben wel aardig moralistisch ingesteld ja, dus denk ik dat ik dit helemaal niet mag denken. Gelukkig raak ik al gewend aan de gesprekken met mezelf, want het mag dus best. Neemt niet weg dat ik die maand dus best wel snel voorbij heb zien gaan. Ik heb er al veel in beleefd, mijn huisje als thuis gemaakt en mijn klasje bijna als ‘mijn’ werkplek. Dat lukt niet helemaal, omdat er veel rotzooi in staat die niet van mij is en ik ook liever kwijt dan rijk ben. Maargoed, daar zit ik verder niet mee hoor. ;-)
In de klas
Deze keer begin ik even over mijn werk, omdat ik graag wil laten weten dat ik het soms best lastig vindt. In Nederland zei ik al wel eens tegen mensen dat deze reis een klein stukje minder eng werd, door het feit dat ik hier bekend en vertrouwd werk zou doen: lesgeven. Dat is ook zo en maakt dat ik me wel helemaal in mijn element voel. Maar het is toch moeilijker dan ik dacht, want:
- we zitten met z’n viertjes de hele week op elkaars lip, dat zorgt soms voor wat sociale strubbelingen.
- de meiden hebben soms te hoge verlangens van zichzelf, waardoor ze zichzelf teleurstellen als dat (weer) niet lukt.
- mijn geduld raakt af en toe op, wanneer zij niet opletten of geen hulp willen, omdat ze zo teleurgesteld zijn in zichzelf en denken dat het toch niet lukt.
Maar bovenal gaat het goed en hebben we het gezellig, want:
- we beginnen elke dag met bidden en zingen, wat we allemaal fijn vinden.
- geschiedenis geven doe ik met veel plezier en de meiden zijn er ook in geinteresseerd. In Nederland heb ik het luisterboek van Lang Geleden gekocht en op mijn laptop gezet. We luisteren dus iedere week naar een voorgelezen verhaal van onze vaderlandse geschiedenis. Daar heb ik dan van tevoren vragen bij gemaakt die we beantwoorden. Zo leren ze kritisch te luisteren en inhoudelijk over de steentijd, de hunebedden, de ijzertijd en de Romeinen. Tot zover zijn we nu gekomen.
- voorlezen om 10 uur vind ik leuk om te doen en de meiden vinden het heel erg fijn en spannend om te luisteren, dus dan zitten we allemaal heerlijk in het verhaal. En wat is er nu mooier dan kinderen liefde bij te brengen voor boeken? (Nouja, ik weet wel iets, maar dit doet me ook een groot plezier!) Hierbij bedank ik de supermarkt Emté voor de leuke Boekenbakkers-reeks, want daar genieten we momenteel erg van. Vloep! hebben we al uit en De Belofte bijna.
- we moeten veel lachen om onzinnige dingen en mijn onkunde over het Haitiaanse leven. En andersom heb ik soms mijn binnenpretjes over hun gedachten. Bij taal mochten ze een goed gesprek voeren. Vertelt Anne-Rose dat ze graag op reis zou willen naar Nederland om daar voor dokter te leren. Lisa vraagt of ze dan ook daar wil gaan wonen en kinderen krijgen. Anne-Rose antwoord dat dit laatste natuurlijk niet kan, want wie zou er dan voor de kinderen moeten koken? Lisa zegt met een grote grijns: de vader. Alle drie barsten ze in lachen uit! “Pffff, dat kan toch niet!” Nouja, ik heb ze na de les maar even verteld dat dit in Nederland helemaal zo gek niet is, want daar doen mannen en vrouwen soms elkaars klusjes – om het maar begrijpelijk te houden voor ze. ;-)
Haiti
Als ik naar huis loop, of in bed lig, of buiten zit, het maakt niet uit: ik hoor ezels. Nu heb ik nooit een abonnement gehad op Ouwehands, anders had ik het vast al eerder ontdekt, maar ik vind het erg grappig om te kunnen verklaren waarom er in Nederlandse peuterboekjes staat dat een ezel ‘i-a’ zegt. Ik zat er zo eens op te letten toen ik naar school liep. Eerst is er een heel lange haal, zoals als je heel hard moet lachen en dan snel nog ademhaalt tussendoor: de ‘ie’. En dan komt er natuurlijk een uitstoot achteraan, wat korter en dat lijkt op de ‘aa’. Nouja, ik weet niet of het voor jullie erg interessant is om te lezen, maar ik vond het grappig om te ontdekken! ;-) Wie weet gaan jullie er nu op letten waarom we het loeien van een koe ‘boe’ noemen en het mauwen van een kat ‘miauw’. Het ‘Kukeleku’ van een haan gaat hier niet op trouwens, want ze zijn ontzettend vals en doen het ook nog eens op allerlei tijdstippen binnen een etmaal.
Verder durf ik nu wel te schrijven dat ik ook aan het hardlopen ben hier in Haïti. De eerste paar keer dacht ik: nou, loop er maar niet zo mee te koop, want wie weet houd je het wel helemaal niet vol. Maar tot nu toe lukt het aardig. Ik doe er net zo lang over als in Nederland, maar tis wat minder qua afstand en wat hobbeliger qua wegdek. Maargoed, ik beweeg! En ondertussen zie ik de schoonheid van de natuur hier in Passe Catabois en haar valleien. Vanochtend was de batterij van mijn camera snel leeg, maar toch wat foto’s geschoten. Het is alleen lang zo mooi niet als wanneer je er zelf tussen loopt of overheen kijkt. Tegelijk zie je wel de schrijnende omstandigheden voor de boeren hier. Zie de foto van het maisland… alle boeren kunnen zich wel indenken dat je hier niet vrolijk van wordt. En dat is ook wel aan de mensen te merken. Ze hebben een bedrukte gezichtsuitdrukking, somber. Als je dan ‘bonjour’ of ‘bonsoir’ (doe je al vanaf 12 uur tussen de middag!) tegen hen zegt, komt er ineens een vrolijke stem tevoorschijn! Dus ze kunnen wel vrolijk zijn en voelen zich vast ook wel eens blij, maar echt gelukkig… ik weet niet of de meeste Haitianen dat zijn. Aan de buitenkant is dat in elk geval niet te zien. Wij begroeten onbekenden op straat bijv. met een glimlach, maar dat doen ze hier ook helemaal niet. Het is apart als je glimlach niet wordt beantwoord, kan ik je vertellen!
Met Loulou lijkt het wat beter te gaan. Ze is nu zo veel mogelijk bij haar moeder, die ligt in het ziekenhuis met tuberculose. Ik zie Loulou alleen nog rond 5 uur wanneer Cora en Alida haar hier wat te eten geven. Ze komt aan en haar beentjes worden dikker, dat ziet er mooi uit, maar het kan ook vocht zijn. Verder is de kans groot dat Loulou zelf ook TB heeft, er zit een grote knobbel achter haar kin en ze moet soms hoesten. Ik heb er totaal geen verstand van, maar zo wordt het me allemaal verteld en die knobbel voel ik inderdaad ook. Verder ligt er ook nog een ander kindje in het ziekenhuis bij wie het hoofdje vol zat met maden. Het is helemaal ontsmet en ik denk dat Jacqueline er wel iets over heeft geschreven op haar weblog: jacquelineinhaiti.waarbenjij.nu. Ik hoor toch een verhalen, ik heb veel respect voor al het medisch personeel. Petje af!
Nederland
Deze week heb ik niet zoveel contact gehad met het thuisfront, maar ik lees wel de EO Visies die mijn moeder trouw mailt. Erg leuk om te lezen en wat op de hoogte te blijven. Maar ook in Nederland gebeuren vreemde dingen waarvan ik soms denk: hoe kan dat nu? Zo las ik het volgende artikel, ik weet niet of jullie er via internet een petitie ofzo tegen kunnen tekenen, maar dan mag je dat voor mij ook even doen a.u.b.:
“Gemeenten proberen een graantje mee te pikken van de gestegen textielprijzen. Steeds vaker willen ze een vergoeding voor de containers waarin oude kleding wordt verzameld, meldt de Volkskrant. Liefdadigheidsorganisaties als het Leger des Heils en Humana klagen over de gemeentelijke tarieven, omdat die ten koste gaan van het goede doel. Zo moet het Leger des Heils aan zo’n honderd gemeenten in totaal ruim een miljoen euro afdragen voor 25,5 miljoen kilo verzamelde kleding.”
Pff! Slaat toch werkelijk nergens op? Alsof je op die manier de staatsschuld op orde krijgt!
Dit las ik in de Trouw, zo jammer dat ik het niet verder kan lezen…:
En zo ploft de ene na de andere Oranje-zeepbel
En voort dendert de royalty-karavaan. Na Beatrix, Willem-Alexander en de Nieuwe Kerk ('lukt het op tijd?') zijn we nu aanbeland bij 'troonswisseling goed voor economie' ('EenVandaag') en 'is Amalia er klaar voor?' ('De vijfde dag').
Haha, is het echt zo erg gesteld? Tjonge, wat een aandacht, maar wel fijn dat het positief belicht wordt.
Als iemand trouwens geabonneerd is op een gratis krant/ nieuwssite die volledige artikels in de mailbox bezorgt, wil je dat dan even aan me doorgeven? Ik zou graag meer nieuws willen volgen, maar met Trouw zie ik dus alleen de kopjes en een paar zinnen.
Persoonlijk
Ik heb niet zoveel mijmeringen te vertellen, maar wel een aantal mooie zinnen uit het boek ‘De Uitnodiging’ die ik graag wil delen.
“Omdat jij belangrijk bent, is alles wat je doet belangrijk.”
“Elke keer als jij met iemand meeleeft en met elke daad van vriendelijkheid – of die nu wordt opgemerkt of niet – wordt er iets van Mijn voornemens uitgevoerd.” – God de Vader
“Wat je ook besluit, We zullen in beide gevallen altijd bij je zijn.” – Vader, Zoon en Heilige Geest
“Soms zijn tranen de beste woorden die je hart kan spreken.”
“Tranen: genezend water voor je ziel en een rivier van vreugde voor je hart.”
Tot slot
Om voor te bidden:
Het afgelopen weekend werd er carnaval gevierd op Haiti. In ons land drinken de mensen soms wat te veel en gaat er iemand over de schreef, maar dat is er hier niets bij. Het feest wordt opgedragen tot verering van Satan. Je begrijpt dat daar geen zegen vanuit gaat…
Geduld en rust in de klas.
Regen op het land.
Goede reis en aankomst van een aantal Nederlanders die hier komen helpen vanaf woensdag.
Danken dat twee lieve vriendinnen een reis geboekt hebben om mij hier op te zoeken in juli!
Wat ik steeds meer wil leren onthouden, is ook mijn wens voor u en jou. Het zijn deze regels uit een overbekend lied: Leer mij slechts het heden dragen met een rustig, kalme moed.
Bedankt voor het meeleven en een hartelijke groet van Anne
P.S. Een fijne wintersport-vakantie voor de mensen die nog gaan!
In de klas
Deze keer begin ik even over mijn werk, omdat ik graag wil laten weten dat ik het soms best lastig vindt. In Nederland zei ik al wel eens tegen mensen dat deze reis een klein stukje minder eng werd, door het feit dat ik hier bekend en vertrouwd werk zou doen: lesgeven. Dat is ook zo en maakt dat ik me wel helemaal in mijn element voel. Maar het is toch moeilijker dan ik dacht, want:
- we zitten met z’n viertjes de hele week op elkaars lip, dat zorgt soms voor wat sociale strubbelingen.
- de meiden hebben soms te hoge verlangens van zichzelf, waardoor ze zichzelf teleurstellen als dat (weer) niet lukt.
- mijn geduld raakt af en toe op, wanneer zij niet opletten of geen hulp willen, omdat ze zo teleurgesteld zijn in zichzelf en denken dat het toch niet lukt.
Maar bovenal gaat het goed en hebben we het gezellig, want:
- we beginnen elke dag met bidden en zingen, wat we allemaal fijn vinden.
- geschiedenis geven doe ik met veel plezier en de meiden zijn er ook in geinteresseerd. In Nederland heb ik het luisterboek van Lang Geleden gekocht en op mijn laptop gezet. We luisteren dus iedere week naar een voorgelezen verhaal van onze vaderlandse geschiedenis. Daar heb ik dan van tevoren vragen bij gemaakt die we beantwoorden. Zo leren ze kritisch te luisteren en inhoudelijk over de steentijd, de hunebedden, de ijzertijd en de Romeinen. Tot zover zijn we nu gekomen.
- voorlezen om 10 uur vind ik leuk om te doen en de meiden vinden het heel erg fijn en spannend om te luisteren, dus dan zitten we allemaal heerlijk in het verhaal. En wat is er nu mooier dan kinderen liefde bij te brengen voor boeken? (Nouja, ik weet wel iets, maar dit doet me ook een groot plezier!) Hierbij bedank ik de supermarkt Emté voor de leuke Boekenbakkers-reeks, want daar genieten we momenteel erg van. Vloep! hebben we al uit en De Belofte bijna.
- we moeten veel lachen om onzinnige dingen en mijn onkunde over het Haitiaanse leven. En andersom heb ik soms mijn binnenpretjes over hun gedachten. Bij taal mochten ze een goed gesprek voeren. Vertelt Anne-Rose dat ze graag op reis zou willen naar Nederland om daar voor dokter te leren. Lisa vraagt of ze dan ook daar wil gaan wonen en kinderen krijgen. Anne-Rose antwoord dat dit laatste natuurlijk niet kan, want wie zou er dan voor de kinderen moeten koken? Lisa zegt met een grote grijns: de vader. Alle drie barsten ze in lachen uit! “Pffff, dat kan toch niet!” Nouja, ik heb ze na de les maar even verteld dat dit in Nederland helemaal zo gek niet is, want daar doen mannen en vrouwen soms elkaars klusjes – om het maar begrijpelijk te houden voor ze. ;-)
Haiti
Als ik naar huis loop, of in bed lig, of buiten zit, het maakt niet uit: ik hoor ezels. Nu heb ik nooit een abonnement gehad op Ouwehands, anders had ik het vast al eerder ontdekt, maar ik vind het erg grappig om te kunnen verklaren waarom er in Nederlandse peuterboekjes staat dat een ezel ‘i-a’ zegt. Ik zat er zo eens op te letten toen ik naar school liep. Eerst is er een heel lange haal, zoals als je heel hard moet lachen en dan snel nog ademhaalt tussendoor: de ‘ie’. En dan komt er natuurlijk een uitstoot achteraan, wat korter en dat lijkt op de ‘aa’. Nouja, ik weet niet of het voor jullie erg interessant is om te lezen, maar ik vond het grappig om te ontdekken! ;-) Wie weet gaan jullie er nu op letten waarom we het loeien van een koe ‘boe’ noemen en het mauwen van een kat ‘miauw’. Het ‘Kukeleku’ van een haan gaat hier niet op trouwens, want ze zijn ontzettend vals en doen het ook nog eens op allerlei tijdstippen binnen een etmaal.
Verder durf ik nu wel te schrijven dat ik ook aan het hardlopen ben hier in Haïti. De eerste paar keer dacht ik: nou, loop er maar niet zo mee te koop, want wie weet houd je het wel helemaal niet vol. Maar tot nu toe lukt het aardig. Ik doe er net zo lang over als in Nederland, maar tis wat minder qua afstand en wat hobbeliger qua wegdek. Maargoed, ik beweeg! En ondertussen zie ik de schoonheid van de natuur hier in Passe Catabois en haar valleien. Vanochtend was de batterij van mijn camera snel leeg, maar toch wat foto’s geschoten. Het is alleen lang zo mooi niet als wanneer je er zelf tussen loopt of overheen kijkt. Tegelijk zie je wel de schrijnende omstandigheden voor de boeren hier. Zie de foto van het maisland… alle boeren kunnen zich wel indenken dat je hier niet vrolijk van wordt. En dat is ook wel aan de mensen te merken. Ze hebben een bedrukte gezichtsuitdrukking, somber. Als je dan ‘bonjour’ of ‘bonsoir’ (doe je al vanaf 12 uur tussen de middag!) tegen hen zegt, komt er ineens een vrolijke stem tevoorschijn! Dus ze kunnen wel vrolijk zijn en voelen zich vast ook wel eens blij, maar echt gelukkig… ik weet niet of de meeste Haitianen dat zijn. Aan de buitenkant is dat in elk geval niet te zien. Wij begroeten onbekenden op straat bijv. met een glimlach, maar dat doen ze hier ook helemaal niet. Het is apart als je glimlach niet wordt beantwoord, kan ik je vertellen!
Met Loulou lijkt het wat beter te gaan. Ze is nu zo veel mogelijk bij haar moeder, die ligt in het ziekenhuis met tuberculose. Ik zie Loulou alleen nog rond 5 uur wanneer Cora en Alida haar hier wat te eten geven. Ze komt aan en haar beentjes worden dikker, dat ziet er mooi uit, maar het kan ook vocht zijn. Verder is de kans groot dat Loulou zelf ook TB heeft, er zit een grote knobbel achter haar kin en ze moet soms hoesten. Ik heb er totaal geen verstand van, maar zo wordt het me allemaal verteld en die knobbel voel ik inderdaad ook. Verder ligt er ook nog een ander kindje in het ziekenhuis bij wie het hoofdje vol zat met maden. Het is helemaal ontsmet en ik denk dat Jacqueline er wel iets over heeft geschreven op haar weblog: jacquelineinhaiti.waarbenjij.nu. Ik hoor toch een verhalen, ik heb veel respect voor al het medisch personeel. Petje af!
Nederland
Deze week heb ik niet zoveel contact gehad met het thuisfront, maar ik lees wel de EO Visies die mijn moeder trouw mailt. Erg leuk om te lezen en wat op de hoogte te blijven. Maar ook in Nederland gebeuren vreemde dingen waarvan ik soms denk: hoe kan dat nu? Zo las ik het volgende artikel, ik weet niet of jullie er via internet een petitie ofzo tegen kunnen tekenen, maar dan mag je dat voor mij ook even doen a.u.b.:
“Gemeenten proberen een graantje mee te pikken van de gestegen textielprijzen. Steeds vaker willen ze een vergoeding voor de containers waarin oude kleding wordt verzameld, meldt de Volkskrant. Liefdadigheidsorganisaties als het Leger des Heils en Humana klagen over de gemeentelijke tarieven, omdat die ten koste gaan van het goede doel. Zo moet het Leger des Heils aan zo’n honderd gemeenten in totaal ruim een miljoen euro afdragen voor 25,5 miljoen kilo verzamelde kleding.”
Pff! Slaat toch werkelijk nergens op? Alsof je op die manier de staatsschuld op orde krijgt!
Dit las ik in de Trouw, zo jammer dat ik het niet verder kan lezen…:
En zo ploft de ene na de andere Oranje-zeepbel
En voort dendert de royalty-karavaan. Na Beatrix, Willem-Alexander en de Nieuwe Kerk ('lukt het op tijd?') zijn we nu aanbeland bij 'troonswisseling goed voor economie' ('EenVandaag') en 'is Amalia er klaar voor?' ('De vijfde dag').
Haha, is het echt zo erg gesteld? Tjonge, wat een aandacht, maar wel fijn dat het positief belicht wordt.
Als iemand trouwens geabonneerd is op een gratis krant/ nieuwssite die volledige artikels in de mailbox bezorgt, wil je dat dan even aan me doorgeven? Ik zou graag meer nieuws willen volgen, maar met Trouw zie ik dus alleen de kopjes en een paar zinnen.
Persoonlijk
Ik heb niet zoveel mijmeringen te vertellen, maar wel een aantal mooie zinnen uit het boek ‘De Uitnodiging’ die ik graag wil delen.
“Omdat jij belangrijk bent, is alles wat je doet belangrijk.”
“Elke keer als jij met iemand meeleeft en met elke daad van vriendelijkheid – of die nu wordt opgemerkt of niet – wordt er iets van Mijn voornemens uitgevoerd.” – God de Vader
“Wat je ook besluit, We zullen in beide gevallen altijd bij je zijn.” – Vader, Zoon en Heilige Geest
“Soms zijn tranen de beste woorden die je hart kan spreken.”
“Tranen: genezend water voor je ziel en een rivier van vreugde voor je hart.”
Tot slot
Om voor te bidden:
Het afgelopen weekend werd er carnaval gevierd op Haiti. In ons land drinken de mensen soms wat te veel en gaat er iemand over de schreef, maar dat is er hier niets bij. Het feest wordt opgedragen tot verering van Satan. Je begrijpt dat daar geen zegen vanuit gaat…
Geduld en rust in de klas.
Regen op het land.
Goede reis en aankomst van een aantal Nederlanders die hier komen helpen vanaf woensdag.
Danken dat twee lieve vriendinnen een reis geboekt hebben om mij hier op te zoeken in juli!
Wat ik steeds meer wil leren onthouden, is ook mijn wens voor u en jou. Het zijn deze regels uit een overbekend lied: Leer mij slechts het heden dragen met een rustig, kalme moed.
Bedankt voor het meeleven en een hartelijke groet van Anne
P.S. Een fijne wintersport-vakantie voor de mensen die nog gaan!
-
10 Februari 2013 - 19:30
Jeanet:
He anne,
Tjonge al weer een maand weg, wat vliegt de tijd.
Wel goed om te lezen dat je toch al lekker je plek hebt gevonden.
En dat je thuis mist is alleen maar een goed teken hoor!
Haha het moet niet gekker worden dat je je gaat verdiepen in het ia van een ezel, ik zal het ook eens overwegen.
Zo, had ik geweten dat je zo goed kon hardlopen, dat had ik dan ook wel eens willen zien in de gymzaal op maandag. Nou oefen maar goed dan houd ik dat nog tegoed.
Hier nog een weekje werken en dan voorjaarsvakantie. Hoe is dat eigenlijk bij jou, heb jij ook af en toe nog een schoolvakantie?
Ben je lekker aan het genieten van de zon, wij hadden hier vandaag weer een sneeuwbuitje, ook erg mooi hoor!
Leuke lestip: heb je verf.
Maak een voetenschilderij!
Knoop een zak om je voeten, stap in een bak verf en loop over een papier. En dan is je voetenschilderij geboren!
Heb ik van de week met de kinderen in de klas gedaan, ze vonden het fantastich, en d juf denk ik het meest!
Tja het zal niet altijd meevallen je kleine klasje, maar een groot voordeel is je hebt maar een klein beetje nakijkwerk, zullen we ruilen!
Nou anne het ga je weer goed deze week!
Een lieve groet vanuit veenendaal!
Doei,Jeanet -
10 Februari 2013 - 21:08
Marjolein:
Hoi Anne!!
Oohhhhw! Het is toch zooo leuk om je verslagen te lezen! Ik vind het zo leuk dat je zo redelijk uitgebreid schrijft over hoe het in de klas gaat!! Erg bijzonder om te lezen! Het valt inderdaad niet mee om er maar 3 te hebben. Als je d´r eentje ff zat bent, heb je al niemand meer over.. Maar grapjes maken en positief blijven is echt het sleutelwoord naar deze meisjes toe! Je kan het!
Wat een prachtige foto´s! Je hebt het huisje van Mme. Chanchan op de foto gezet! Haar zoontje heet Holgen! ;) Gaaf hoor!
En hardlopen wooow! Ik kwam niet verder dan rondjes rennen op het grasveld want ik wilde dat heuvelachtige niet, jij rent gewoon ver weg!!
Zet 'm op! Veel plezier met de Nederlanders! En doe iedereen alsjeblieft de groetjes daar van me!
Liefs, Marjolein -
10 Februari 2013 - 22:32
Thea De Vries:
Hoi Anne, leuk om weer een verslag van je te lezen. Natuurlijk mis je thuis, je hebt toch zo'n sterke band met je familie en vrienden. Sterkte ermee. Geniet vooral ook van de ervaringen die je op doet.
En volgens mij zegt een koe: moeeee! Haha leuk om eens goed te luisteren naar de dieren.
Groetjes van ons allen.
-
11 Februari 2013 - 10:08
Jantine Van De Glind:
hoi anne.
ik hou het kort deze keer.De tijd gaat inderdaad snel.
Goed om te lezen dat het weer wat beter gaat met Loulou.Goed dat je aan het hard lopen bent.
En wat een mooie foto's.Maar inderdaad het landschap ziet er erg dor en droog uit.
wij hadden weer een witte wereld dit weekend.
groetjes van uit Renswoude. -
11 Februari 2013 - 10:38
Greet:
Heerlijk verhaal weer Anne... zo bijzonder wat je meemaakt!
Even persoonlijk: geraakt door je woorden uit het boek 'De Uitnodiging'... ik vind dat zo'n bijzonder mooi en indrukwekkend boek, dus voor jou ook een citaat:
"Jezus voegde zich bij hem en samen vervolgden ze hun wandeling naar de hut. 'Dit werkt altijd beter als we het samen doen, vind je ook niet? zei Jezus glimlachend. 'Nog iets wat ik moet leren, denk ik.' Mack glimlachte terug. Het kon hem niet meer schelen, merkte hij, of hij nu die afstand moest zwemmen of wandelend de afstand over het water zou overbruggen, hoe fantastisch dat ook zou zijn. Waar het om ging was dat Jezus bij hem was." blz. 196
Ik hoop dat jij dit ook steeds opnieuw mag ervaren: als het goed gaat, maar ook als het soms even iets minder gaat: Jezus is bij je!
Liefs uit Renswoude,
Frank en Greet en kids. -
11 Februari 2013 - 11:27
Lisanne:
heeee lieve Anne,
Wauw, wat kun jij mooi hardlopen daar hee! Hier in nederland bedenk ik iedere keer een excuus om niet te gaan, het is koud of ik heb geen zin, maar daar wil je denk ik wel graag gaan! Is het niet heel warm om te hard lopen?
Mooi om de foto's ook te zien, wat een andere omgeving zeg... Dan zie je ook echt wel de armoede.
Wat leuk ook om te lezen dat er vriendinnen naar je toekomen! Super:)
Ohja.. Zondag zouen we miss even skypen, maar mijn zusje was jarig en die vierde haar verjaardag, dus helaas is het niet gelukt. Maar we komen zeker een keer op skype!
Fijne week toegewenst!!
liefs Lisanne -
11 Februari 2013 - 14:21
Liesbeth Nap,:
Hoi Anne,
Wat leuk zeg dat je weer zo uitgebreid schrijft over al je belevenissen daar.
Je draagt je hart echt op je tong.
Zo anders, echt alles is anders, zo arm, zo droog... en toch; overal is God.
Veel wijsheid ,geduld, en geloof toegebeden door Familie Nap. -
11 Februari 2013 - 15:53
Karin:
Heej Anne,
Zoals je alles beschrijft wat je meemaakt, ervaart en beleeft is heel veel.
Ik snap dat het soms allemaal lastig te handelen is.
Maak het jezelf niet te moeilijk, leg ook voor jezelf de lat niet te hoog. ;)
Doe wat je kan doen........God zal het zegenen.
Hij ziet je hart aan en je hart is op Hem gericht!!
Blijf dicht bij God en Hij zal je leiden!!
Liefs Karin (moeder van Marjolein)
-
11 Februari 2013 - 18:32
Desiree Van De Lagemaat:
Inderdaad Anne, here we come..!! :D Het lijkt me heerlijk om alles te zien wat jij daar meemaakt, al zijn je verhalen wel levensecht ;)
En, de hardloopschoenen mogen dus mee! Hier is 't met -3 wel koud, maar met die warmte hardlopen lijkt me ook een vak apart. Knap dat je 't volhoudt!
Liefs,
Desiree -
11 Februari 2013 - 20:13
Anoekk:
Anneeeee, wat gaat de tijd snel!
Niet alleen daar maar ook hier!
Ik kijk steeds uit naar de zondag! :) Want dan krijgen we weer bericht van Anne! :D
Super leuk dat er 2 vriendinnen je komen opzoeken! :)
En gooed van je! dat hardlopen in die warmte!
Zet door! :) Ben trots op je!
Liefs -
13 Februari 2013 - 22:40
Fam. Scholten:
Hallo Anne,
Leuk om jouw verslagen te lezen, je maakt er telkens weer veel werk van! Wat een totaal andere wereld dan je hier gewend bent, zeg.
Maar al zit je aan de andere kant van de wereld, Hij wil ook daar voor je zorgen. We wensen je een goede tijd toe en geniet van alle indrukken die je opdoet!
Hartelijke groet,
fam. Scholten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
