Verwondering
Blijf op de hoogte en volg Anne
07 December 2013 | Nederland, Renswoude
(Lees eerst bij 'Reisdetails' de reden van deze nieuwe blog.)
De oorzaak van de start van deze serie verslagen...
Gisteren (vrijdag 6 december) was het dan eindelijk de dag erná. Na wat? Dat hoef je geen leerkracht of ouder te vragen... de dag na Pakjesavond. En daarmee de dag na alle gekheid die de Sint met zijn Pieten meebrengt. De dag nadat we weken lang door het dolle heen zijn geweest met de kinderen. De dag na vele dagen dansen, zingen, springen en o zo blij zijn. De dag na... en zo kan ik nog wel even doorgaan. Sinterklaas is een leuk kinderfeest dat ik graag uitbundig met de kids vier, maar eigenlijk is de tijd tussen aankomst en Pakjesavond wel erg lang voor kleuters. En eerlijk gezegd ben ik er zelf ook wel een keer klaar mee. Dus toen de Sint op weg was naar alle huizen om zijn verjaardag voor elke open haard te vieren, ben ik samen met veel collega's die er hetzelfde over denken aan de slag gegaan om alle sporen die wijzen naar hem uit te wissen. En wat komt er dan voor in de plaats? KERST!
Een verademing, vooral als je mag weten dat het bij kerst niet om de slingers, ballen en sterren gaat, maar om Degene naar wie de ster wijst: het Kind. Om dit voor de kleuters zichtbaar te maken neemt men een kerststal, papieren ster, kleedje op de tafel en kaarsjes voor advent. En daarmee: dag Sinterklaasje, welkom Licht van de wereld. Gelukkig was Hij er altijd al en staan we er elke dag even bij stil, was advent al op maandag begonnen, maar toch... de nadruk ligt er nu ook meer op. Al is het wel zoeken naar balans hoor, want de kerstboom, lampjes en glitters zijn ook gewoon aanwezig. Dat mag ook: het geeft een warme sfeer, het geeft gezelligheid. En saamhorigheid. De kids vinden het heerlijk: lekker knus luisteren naar de verhalen, mooi als 'engeltjes' samen het Gloria zingen en natuurlijk kijken naar de brandende kaarsjes.
En waarover ik me nu verwonderde? Gisteren viel de eerste sneeuw! Om half 10, toen wij nog lekker wat langer in de kring kerstliedjes bleven zingen, werd dat 'engelengezang' ineens gedempt. Geen kleuter die nog zingt als er buiten iets mooiers te zien is. Iets wat niet door henzelf, maar door hun Maker geschapen is. De sneeuw kwam als verrassing naar beneden. Een aantal leerlingen stoven naar het raam en ik moedigde de rest aan: ja, het mag! Ga maar kijken.
"Juf, het wordt echt Kerst hè?"
Hoe zal ik U ontvangen? Hoe wilt Gij zijn ontmoet? Ik geloof dat het antwoord is: met diezelfde verwondering als de kinderen naar de eerste sneeuw van het jaar kijken: wauw, wat is het gaaf...
De oorzaak van de start van deze serie verslagen...
Gisteren (vrijdag 6 december) was het dan eindelijk de dag erná. Na wat? Dat hoef je geen leerkracht of ouder te vragen... de dag na Pakjesavond. En daarmee de dag na alle gekheid die de Sint met zijn Pieten meebrengt. De dag nadat we weken lang door het dolle heen zijn geweest met de kinderen. De dag na vele dagen dansen, zingen, springen en o zo blij zijn. De dag na... en zo kan ik nog wel even doorgaan. Sinterklaas is een leuk kinderfeest dat ik graag uitbundig met de kids vier, maar eigenlijk is de tijd tussen aankomst en Pakjesavond wel erg lang voor kleuters. En eerlijk gezegd ben ik er zelf ook wel een keer klaar mee. Dus toen de Sint op weg was naar alle huizen om zijn verjaardag voor elke open haard te vieren, ben ik samen met veel collega's die er hetzelfde over denken aan de slag gegaan om alle sporen die wijzen naar hem uit te wissen. En wat komt er dan voor in de plaats? KERST!
Een verademing, vooral als je mag weten dat het bij kerst niet om de slingers, ballen en sterren gaat, maar om Degene naar wie de ster wijst: het Kind. Om dit voor de kleuters zichtbaar te maken neemt men een kerststal, papieren ster, kleedje op de tafel en kaarsjes voor advent. En daarmee: dag Sinterklaasje, welkom Licht van de wereld. Gelukkig was Hij er altijd al en staan we er elke dag even bij stil, was advent al op maandag begonnen, maar toch... de nadruk ligt er nu ook meer op. Al is het wel zoeken naar balans hoor, want de kerstboom, lampjes en glitters zijn ook gewoon aanwezig. Dat mag ook: het geeft een warme sfeer, het geeft gezelligheid. En saamhorigheid. De kids vinden het heerlijk: lekker knus luisteren naar de verhalen, mooi als 'engeltjes' samen het Gloria zingen en natuurlijk kijken naar de brandende kaarsjes.
En waarover ik me nu verwonderde? Gisteren viel de eerste sneeuw! Om half 10, toen wij nog lekker wat langer in de kring kerstliedjes bleven zingen, werd dat 'engelengezang' ineens gedempt. Geen kleuter die nog zingt als er buiten iets mooiers te zien is. Iets wat niet door henzelf, maar door hun Maker geschapen is. De sneeuw kwam als verrassing naar beneden. Een aantal leerlingen stoven naar het raam en ik moedigde de rest aan: ja, het mag! Ga maar kijken.
"Juf, het wordt echt Kerst hè?"
Hoe zal ik U ontvangen? Hoe wilt Gij zijn ontmoet? Ik geloof dat het antwoord is: met diezelfde verwondering als de kinderen naar de eerste sneeuw van het jaar kijken: wauw, wat is het gaaf...
-
07 December 2013 - 12:49
Truus Koster:
Ha Anne,
Je hebt echt schrijverstalent!
Vriendelijke groet uit Frankrijk. -
07 December 2013 - 20:45
Jeanet:
He Anne,
Ja dat is weer echt een mooi stukje, knap hoor!
Wij moeten snel wat afspreken, wat komt jouw uit????
Ik hoor het graag, tijd om bij te kletsen!
Gr Jeanet
-
09 December 2013 - 13:44
Erica Robbertsen:
Dag Anne!
Wauw....wat prachtig en leuk geschreven....ik ga je zeker volgen....
Kijk nu al uit naar de volgende blog!!
Met vriendelijke groet,
Erica Robbertsen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
