Niets zo veranderlijk...

Goedemorgen/-middag/-avond/-nacht!

Allereerst: sorry dat ik gisteren vergeten was dit verslag te plaatsen. Ik heb er gewoon niet meer aan gedacht, nadat ik een heel gezellig en fijn Skype-gesprek had met thuis. Ik kon gewoon aanschuiven bij het diner en gezellig mee-kletsen!

In Nederland weten we het maar al te goed: niets is zo veranderlijk als het weer. Jullie hebben dat de afgelopen weken ook wel mogen ervaren, begreep ik. Maar ook hier doen we er aan mee. Ik wist niet dat er ook in warme streken als Haiti, toch nog zoveel afwisseling in het weer te vinden is. Ik mis wel de grote temperatuurverschillen en zou het jammer vinden om nooit meer een echte winter mee te maken, maar qua bewolking en regen doet Haiti niet onder voor Nederland. Alhoewel: het is hier vaak in het extreme als het gaat over ‘een verandering ten opzichte van’. Wij hebben wel heel veel variëteit in ‘een regenbui’: mot, plens, pijpenstelen, rustig. Ik heb hier vooral meegemaakt dat het óf niet regent, óf keihard regent. En wat ook zo bijzonder is, kan je straks onderaan dit verslag zien: ik kon geen foto maken van de bliksemflitsen, dus daarom heb ik maar gefilmd totdat je hem ziet. Het was een prachtig spektakel! Met mijn ouders en Erik hebben we al eens buiten staan kijken naar wat die rare flitsen boven de bergen toch waren: vuurwerk? Onwaarschijnlijk. Bliksem? Er valt geen druppel regen en je hoort vrijwel niets. Lichten van een… tja, van wat? Nou, het is echt onweer geweest. Want deze week heeft het nog veel heftiger geflitst en hoorde je ook duidelijk de rommel, omdat het zo dichtbij was. Maar onweer zonder regen is wel gek, want je hoort het, maar staat er ook gewoon in je t-shirtje buiten bij te kijken. Joanne riep me naar buiten maandagavond en het was echt bijzonder om hier zo samen van te genieten. Tegelijk beseften we ook dat we blij zijn dat wij weten dat het een weersverschijnsel is die zeker de macht van God vertoont, maar niet iets onheilspellends waarvan je vermoed dat er woede achter zit. Want ik kan me nu wel goed voorstellen dat veel Haitianen hier bang voor zijn: als je niet weet wat onweer is, dan klinkt het verschrikkelijk eng. De geluiden die je op het filmpje hoort zijn in het begin van blaffende honden en verder vooral de harde wind. Die steekt hier soms ook flink op!

Verder is het vooral warm, eigenlijk alle dagen wel boven de 30 graden geweest. En ik begrijp dat jullie er jaloers op zijn, maar weet dat je na bijna 5 maanden zomer ook wel weer naar de winter kunt verlangen. Tenminste, dat doe ik wel. :-)

Dinsdag en woensdag hebben wij twee hele fijne schooldagen gehad, omdat we de dag vrolijk begonnen met ‘goedemorgen’ te zeggen en te glimlachen naar elkaar. Ik probeer het de meiden mij te brengen dat een dag goed beginnen, al een groot verschil maakt voor de rest van de dag. Hopelijk herinner ik u en jou er zo ook weer aan om dat te doen. En al doe je het niet voor jezelf, doe het dan voor de ander. Net zoals een complimentje geven en ontvangen: zo leuk!

We hebben nog geen volgende leerkracht gevonden, maar hebben gelukkig wel twee serieuze kandidaten. Ik hoop op 31 juli weer terug in Nederland te zijn, dan reis ik samen met mijn twee vriendinnen terug. De meiden zullen daarna waarschijnlijk een paar weken geen school hebben: vakantie dus, en daarna hopen we dat iemand wil doorgaan met het onderwijs aan hen.

Zondagmorgen hebben Joanne en ik lekker een eindje gewandeld langs de rivier. Dat was tenminste het plan, we moesten vooral dóór de rivier, want het had zo hard geregend ergens boven in de bergen, dat hij helemaal vol stond. Daardoor waren de oevers erg modderig en kon je er niet goed lopen, omdat je dan werd vastgezogen in de kleiige modder. Was wel weer een leuke afwisseling om zo te wandelen, maar tegelijk ook goed voelen waar je loopt. Het water is namelijk zo ontzettend vies, dat je geen voet door het water ziet bewegen. Ben kon ons gisteren vertellen dat er gemiddeld 14 mm water per jaar (!) valt dat door de grond kan worden opgenomen. De rest van de regen verdampt bij aankomst op de grond, wat een armoe…

Bij het reisverslag ‘Vakantie!’ heb ik foto’s toegevoegd van mijn ouders. Bedankt ook voor jullie betrokkenheid naar hen toe nu ze weer terug in Nederland zijn. En opnieuw dank voor jullie gezellige kaartjes, ik ben er nog steeds niet door, terwijl ik dagelijks een nieuwe uit de envelop mag trekken.

Groetjes van Anne