Mijn eerste dagen
Blijf op de hoogte en volg Anne
13 Januari 2013 | Haïti, Passe Catabois
Tjonge jonge zeg! Ik heb jullie allemaal al zoveel te vertellen, maar nog niets op internet kunnen plaatsen. Het is momenteel ook niet zo heel warm in Passe Catabois. Vooral veel wind en zo heeeel af en toe een klein beetje regen, maar daar zit de bevolking echt om te smeken, dus er mag nog wel meer vallen. De zon zorgt er echter voor dat het mogelijk is om het internet op te kunnen, dus vandaar dat ik maar doortyp zonder dat iemand het momenteel kan lezen. ;-)
Gisteren (vr 11 jan) begon de dag lekker rustig, ik werd gewekt door het gekukel van zo’n vijf hanen, dus een wekker zetten is tot nog toe niet nodig. Dat is zo rond half 7 als de zon opkomt. Ik heb me even snel gewassen onder de douche, het is geen ijskoud water, maar fris genoeg voor de ochtend zegmaar. Dus mijn haar heb ik nog maar even zo gelaten. Stap voor stap wennen hè… De dag begonnen door de stilte met God op te zoeken. Wat heerlijk dat ik aan die relatie niet hoef te wennen, kan altijd beter, maar is nooit vervelend om aan te werken! Het zwart-roze boekje Alles is mogelijk! gebruik ik er nu naast en vanochtend heb ik al genoeg gehad aan het overdenken van Psalm 16: 8 in zijn context. En daar passen deze treffende woorden precies bij: Als God ons over rotsachtige wegen laat gaan, zorgt Hij ook voor stevige schoenen (van een kaartje). Vervolgens heb ik ontbeten bij Anton en Janny, grootouders van de meiden, maar aan het witte brood moet ik nog erg wennen. Het smaakt me niet zo, krijg het moeilijk weg. Mijn Brinta – zo heerlijk vezelrijk en rijk aan calcium! – mis ik dus wel heel erg.
Naast wat rommelen in mijn huisje, beetje soppen en kennismaken met al de kakkerlakken, heb ik ook mijn klaslokaal bezocht. De meisjes gingen me voor. Het was er stoffig (waar niet hier?), maar zag er toch ook heel herkenbaar uit, doordat ik van Marjolein (vorige juf) al foto’s en filmpjes had ontvangen. Ik heb alvast de hoofdvakken doorgebladerd en bekeken waar we maandag mee gaan starten. Dat is wel lastig, omdat alle drie de meiden op een ander niveau zitten en het waarschijnlijk niet meer precies het niveau is waar Marjolein is gestopt eind november. In die tijd zijn ze eerder wat achteruit gegaan dan vooruit, ondanks de goede hulp van (groot)ouders en anderen die met ze hebben geoefend. Dus ik ga maar wat lessen met ze herhalen om er zo achter te komen waar we ongeveer verder kunnen gaan. ’s Middags toch nog met een sopje het lokaal in gegaan, want ik vond het er wel vies. Maar schoon wordt het toch niet, dus nouja… het is maar voor het idee.
Het is heerlijk om zo rustig te beginnen, tussendoor lekker lezen op mijn E-reader. Ben nu bezig in het boek ‘Het meisje uit de trein’, ook best wel wat herkenning. Voor degenen die het boek hebben gelezen: de knoop waar Gretl steeds aan denkt, voel ik ook regelmatig opkomen. Gelukkig durf ik er in mijn kamer best wat traantjes over te laten, want ik mis thuis echt wel en ben niet bang voor hoofdpijn. Het gemis is er, maar er is gelukkig ook vrede, zoals ik op een kaartje ontving: Hem heb ik lief, Zijn vrede woont in mij. Dat is een troost!
Aan het eind van de middag wordt het ineens heel snel donker, ik denk dat het binnen een half uur gebeurt is. Schemering van 20 minuten zegmaar, bijzonder! ’s Avonds heb ik gegeten bij Rob, samen met de drie meiden en nog wat vriendinnetjes en grote meiden. Plus Ben, de Amerikaan die hier heel lang geleden is begonnen met ontwikkelingswerk en nu terug is om te helpen waar nodig. We hebben kerrierijst gegeten, het smaakte heel goed, ik heb er echt van genoten. Het lijkt wel een beetje op de gele rijst in Nederland, maar je hoeft je verder niet zoveel aan toe te voegen: wat uien. De vitaminenpillenbeker is vanaf deze keer dus ook geopend, want aan de 2 stuks fruit + 2 ons groenten kom ik hier niet toe. Geeft niet, maar het is wel even wennen. ;-)
De avond heb ik nog even gezellig bij twee Nederlandse verpleegsters doorgebracht die hier nu ook vrijwillig zijn. Onder een genot van een kopje thee en een dropje (dank Aart&Anita!) hebben we elkaar wat beter leren kennen. Ik vind het erg leuk dat zij er zijn! Ze blijven nog drie weken en daarna komen er twee andere collega’s van hen. Daarna naar bed, ik heb maar een plat kussentje onder de matrasovertrek gelegd, want ik had na 1 nacht al last van mijn rug en dat is niet zo handig.
Vanochtend (zat 12 jan) heb ik mijn keukentje wat opgepoetst, er liggen heel snel heel veel eitjes van de kakkerlakken. Dat zijn zwarte puntjes. Ben ik niet zo van gecharmeerd, vooral niet zo tussen je bestek en eten. Voor hoe lang het weg is… geen idee, maar het is nu in elk geval weer schoon. Dus Corina, het zaterdagochtendritme heb ik hier gewoon voortgezet! Ook heb ik wat zitten rekenen met al het eten en drinken wat ik hier heb staan. 29 weken / 203 dagen / 7 maanden, dat betekent bijvoorbeeld: 1x in de week een juszakje nemen, 1x in de week een doosje rozijntjes nuttigen, 1 theezakje voor 2 dagen gebruiken (maar er kunnen 4 glazen uit 1 zakje, dus dat komt goed) en met 1 mueslizak moet ik 7 weken doen. Nouja, er is hier ook wel wat te koop, maar de meeste dingen die ik hier noem toch niet… Na de lunch (lekker met smeerkaas en leverpastei, goed voor de zouttoevoer) heb ik de schoolplanning voor de meiden weer een stukje verder geschreven. Dat betekent bijv. het inplannen van alle bijbelverhalen (klinkt heel simpel, maar is best even puzzelen i.v.m. de feestdagen). En daarmee heb ik ook direct nagedacht over het vieren van die feestdagen. Ik heb wat ideeën, maar dat laat ik t.z.t. wel weten. Verder allerlei spulletjes in de kast gelegd die ik thuis had verzameld en gekocht, zoals een nieuwe vulpen voor Anne-Rose. Na dit alles nog even de ‘rotonde’ op geweest, dat is het pleintje voor het ziekenhuis waar o.a. een bakkershutje staat. Daar heb ik dix petit pains gehaald voor Anton en Janny, zodat we weer kunnen ontbijten en lunchen. Vanaf maandag mag ik het allemaal zelf gaan regelen. Vanavond kon ik nog lekker bij hen eten: overheerlijke zelfgemaakte pizza! Deeg, tomatenpuree, Unox-rookworst in plakjes en wat ui-snippers, even bakken in de oven: smullen! Daarvoor heb ik trouwens nog buiten zitten lezen, het werd al wel wat kouder dus heb hier zelfs al met mijn vest aan gezeten. En het werd ook weer snel donker. Nu is het 20:25 uur, heb ik dus driekwartier van me afgetypt en dan zien we wel wanneer ik het kan plaatsen. Ik hoop snel, want al jullie kaartjes staan op tafel of hangen aan de muur en op vrijwel ieder kaartje staat zoiets: ‘We gaan je volgen op je site!’ Tja, daar is nog niet zoveel te zien…
Bedankt voor al die kaartjes, gedichten, een kalender, boekjes en foto’s, ik geniet er echt dagelijks van!
Gisteren (vr 11 jan) begon de dag lekker rustig, ik werd gewekt door het gekukel van zo’n vijf hanen, dus een wekker zetten is tot nog toe niet nodig. Dat is zo rond half 7 als de zon opkomt. Ik heb me even snel gewassen onder de douche, het is geen ijskoud water, maar fris genoeg voor de ochtend zegmaar. Dus mijn haar heb ik nog maar even zo gelaten. Stap voor stap wennen hè… De dag begonnen door de stilte met God op te zoeken. Wat heerlijk dat ik aan die relatie niet hoef te wennen, kan altijd beter, maar is nooit vervelend om aan te werken! Het zwart-roze boekje Alles is mogelijk! gebruik ik er nu naast en vanochtend heb ik al genoeg gehad aan het overdenken van Psalm 16: 8 in zijn context. En daar passen deze treffende woorden precies bij: Als God ons over rotsachtige wegen laat gaan, zorgt Hij ook voor stevige schoenen (van een kaartje). Vervolgens heb ik ontbeten bij Anton en Janny, grootouders van de meiden, maar aan het witte brood moet ik nog erg wennen. Het smaakt me niet zo, krijg het moeilijk weg. Mijn Brinta – zo heerlijk vezelrijk en rijk aan calcium! – mis ik dus wel heel erg.
Naast wat rommelen in mijn huisje, beetje soppen en kennismaken met al de kakkerlakken, heb ik ook mijn klaslokaal bezocht. De meisjes gingen me voor. Het was er stoffig (waar niet hier?), maar zag er toch ook heel herkenbaar uit, doordat ik van Marjolein (vorige juf) al foto’s en filmpjes had ontvangen. Ik heb alvast de hoofdvakken doorgebladerd en bekeken waar we maandag mee gaan starten. Dat is wel lastig, omdat alle drie de meiden op een ander niveau zitten en het waarschijnlijk niet meer precies het niveau is waar Marjolein is gestopt eind november. In die tijd zijn ze eerder wat achteruit gegaan dan vooruit, ondanks de goede hulp van (groot)ouders en anderen die met ze hebben geoefend. Dus ik ga maar wat lessen met ze herhalen om er zo achter te komen waar we ongeveer verder kunnen gaan. ’s Middags toch nog met een sopje het lokaal in gegaan, want ik vond het er wel vies. Maar schoon wordt het toch niet, dus nouja… het is maar voor het idee.
Het is heerlijk om zo rustig te beginnen, tussendoor lekker lezen op mijn E-reader. Ben nu bezig in het boek ‘Het meisje uit de trein’, ook best wel wat herkenning. Voor degenen die het boek hebben gelezen: de knoop waar Gretl steeds aan denkt, voel ik ook regelmatig opkomen. Gelukkig durf ik er in mijn kamer best wat traantjes over te laten, want ik mis thuis echt wel en ben niet bang voor hoofdpijn. Het gemis is er, maar er is gelukkig ook vrede, zoals ik op een kaartje ontving: Hem heb ik lief, Zijn vrede woont in mij. Dat is een troost!
Aan het eind van de middag wordt het ineens heel snel donker, ik denk dat het binnen een half uur gebeurt is. Schemering van 20 minuten zegmaar, bijzonder! ’s Avonds heb ik gegeten bij Rob, samen met de drie meiden en nog wat vriendinnetjes en grote meiden. Plus Ben, de Amerikaan die hier heel lang geleden is begonnen met ontwikkelingswerk en nu terug is om te helpen waar nodig. We hebben kerrierijst gegeten, het smaakte heel goed, ik heb er echt van genoten. Het lijkt wel een beetje op de gele rijst in Nederland, maar je hoeft je verder niet zoveel aan toe te voegen: wat uien. De vitaminenpillenbeker is vanaf deze keer dus ook geopend, want aan de 2 stuks fruit + 2 ons groenten kom ik hier niet toe. Geeft niet, maar het is wel even wennen. ;-)
De avond heb ik nog even gezellig bij twee Nederlandse verpleegsters doorgebracht die hier nu ook vrijwillig zijn. Onder een genot van een kopje thee en een dropje (dank Aart&Anita!) hebben we elkaar wat beter leren kennen. Ik vind het erg leuk dat zij er zijn! Ze blijven nog drie weken en daarna komen er twee andere collega’s van hen. Daarna naar bed, ik heb maar een plat kussentje onder de matrasovertrek gelegd, want ik had na 1 nacht al last van mijn rug en dat is niet zo handig.
Vanochtend (zat 12 jan) heb ik mijn keukentje wat opgepoetst, er liggen heel snel heel veel eitjes van de kakkerlakken. Dat zijn zwarte puntjes. Ben ik niet zo van gecharmeerd, vooral niet zo tussen je bestek en eten. Voor hoe lang het weg is… geen idee, maar het is nu in elk geval weer schoon. Dus Corina, het zaterdagochtendritme heb ik hier gewoon voortgezet! Ook heb ik wat zitten rekenen met al het eten en drinken wat ik hier heb staan. 29 weken / 203 dagen / 7 maanden, dat betekent bijvoorbeeld: 1x in de week een juszakje nemen, 1x in de week een doosje rozijntjes nuttigen, 1 theezakje voor 2 dagen gebruiken (maar er kunnen 4 glazen uit 1 zakje, dus dat komt goed) en met 1 mueslizak moet ik 7 weken doen. Nouja, er is hier ook wel wat te koop, maar de meeste dingen die ik hier noem toch niet… Na de lunch (lekker met smeerkaas en leverpastei, goed voor de zouttoevoer) heb ik de schoolplanning voor de meiden weer een stukje verder geschreven. Dat betekent bijv. het inplannen van alle bijbelverhalen (klinkt heel simpel, maar is best even puzzelen i.v.m. de feestdagen). En daarmee heb ik ook direct nagedacht over het vieren van die feestdagen. Ik heb wat ideeën, maar dat laat ik t.z.t. wel weten. Verder allerlei spulletjes in de kast gelegd die ik thuis had verzameld en gekocht, zoals een nieuwe vulpen voor Anne-Rose. Na dit alles nog even de ‘rotonde’ op geweest, dat is het pleintje voor het ziekenhuis waar o.a. een bakkershutje staat. Daar heb ik dix petit pains gehaald voor Anton en Janny, zodat we weer kunnen ontbijten en lunchen. Vanaf maandag mag ik het allemaal zelf gaan regelen. Vanavond kon ik nog lekker bij hen eten: overheerlijke zelfgemaakte pizza! Deeg, tomatenpuree, Unox-rookworst in plakjes en wat ui-snippers, even bakken in de oven: smullen! Daarvoor heb ik trouwens nog buiten zitten lezen, het werd al wel wat kouder dus heb hier zelfs al met mijn vest aan gezeten. En het werd ook weer snel donker. Nu is het 20:25 uur, heb ik dus driekwartier van me afgetypt en dan zien we wel wanneer ik het kan plaatsen. Ik hoop snel, want al jullie kaartjes staan op tafel of hangen aan de muur en op vrijwel ieder kaartje staat zoiets: ‘We gaan je volgen op je site!’ Tja, daar is nog niet zoveel te zien…
Bedankt voor al die kaartjes, gedichten, een kalender, boekjes en foto’s, ik geniet er echt dagelijks van!
-
13 Januari 2013 - 17:58
Rob En Lisanne:
Anne! Wat goed om te horen dat je je draai begint te vinden aan de andere kant van de wereld. Blijf maar lekker veel berichtjes plaatsen! we volgen je op de voet:)
xxx rob en lisanne -
13 Januari 2013 - 18:18
Marissa:
He Anne.
wat heb jij een giga leuke schrijfstijl! haha.
ik hoop dat je een beetje kan wennnen aan je witte brood.:)
Liefs Marissa -
13 Januari 2013 - 19:18
Marjan Nikkels:
Wat geweldig leuk om te lezen. Ik blijf je volgen! ennnn........ het meisje uit de trein ken ik ook, zo ook een spoor van liefde.
Maak er een fijn eerste week van!
-
13 Januari 2013 - 19:44
Marjolein:
Wauww! Wat een verhaal al!! Wat ben je al goed bezig! Het klinkt al helemaal alsof je je plekje gevonden hebt. Dat voelt vast niet altijd zo, maar ik ben zo blij om te horen dat er mensen zijn om een beetje mee op te trekken!! Geniet daarvan meid!
Die zwarte puntjes in de lades, volgens mij zijn het de drollen van de kakkerlakken. :)
Evenmin smerig! Haha.
Ik wens je heel veel sterkte toe! Zoek je kracht inderdaad bij God, zoals je al zo fantastisch doet!
Liefs! Marjolein -
13 Januari 2013 - 19:52
Bertus En Ria:
Hee Anne,
Leuk om je verhalen te lezen. Fijn dat je goed aangekomen bent Een hele reis zo. Heel veel succes morgen als het echt gaat beginnen.
Ook weer spannend zo'n eerste werkdag. Geniet van je tijd daar.
groetjes van ons aaallleeeemmmaaaaallll ut de glind -
13 Januari 2013 - 20:44
Karin:
Lieve Anne,
Goed om te horen dat je goed aangekomen bent en je op dit moment gezelschap hebt in het gastenhuis!
Ja het leven in Haiti zal best even wennen zijn!
Maar meid, het gaat jou lukken! Geweldig om te lezen dat je God zoekt en Hij is bij jou!
Morgen gaat je eerste schooldag dan beginnen!
Ik wil je heel veel succes wensen en weet dat ook wanneer je je alleen voelt, God dichtbij is!
Hij laat je nooit alleen! Jij mag zijn handen en voeten zijn in Haiti!
God zal je daar de kracht voor geven!
Liefs Karin (moeder van Marjolein) -
13 Januari 2013 - 20:56
Cornelis:
Annee!
Wat enorm gaaf om te lezen hoe je de 'gewenningsperiode' beleeft!
Heel veel succes in je eerste echte weekje, stay strong en geniet er van.
Be Blessed!
We blijven je volgen,
Liefs vanuit het tuinhuisje
-
13 Januari 2013 - 23:06
Maria:
Ha Anne,
Wat leuk om je verhalen te lezen!
Ik moest gisteren nog aan je denken toen ik het filmpje 'ik hou van Holland' in Antwerpen zag. ;-)
Vind het onwijs stoer wat je doet! Ik hoop dat je je draai snel kunt vinden. En.... ik blijf je volgen!
Liefs Maria -
14 Januari 2013 - 09:23
Jessica Floor:
Wow, wat spannend allemaal zeg! Maar je kunt het! Leuk om te lezen hoe je je aan het settelen bent in zo'n hele ander omgeving en cultuur. Heel veel succes met alles!
Met je Brinta... :p Ik las pas ergens dat karkerlakeitjes ook erg vezelrijk schijnen te zijn, dus misschien biedt dat een mooi alternatief?
-
14 Januari 2013 - 11:34
Fam. Boonzaaaijer:
Kennismaken met de kakkerlakken....die kwam je dan weer niet tegen bij ons :) We zijn erg blij dat je veilig bent gearriveerd, voor jouw hele thuisfront een hele geruststelling! Ik zou zo graag even over je schouder mee willen kijken, maar je vertelt het zo levendig dat ik het mij al helemaal goed voor kan stellen !
Veel succes met je eerste werkwerk en verdere kennismaking met alles !! Veel zegen toegewenst, veel liefs van ons allemaal !
-
14 Januari 2013 - 16:08
Hage En Liesbeth:
Hoi Anne,
Fijn dat je er bent! en mooi om je start te lezen.
Ver weg en toch zo vertrouwd. Helemaal Anne style.
Sterkte bij je werk (gaat hier ook gewoon door) en de zegen vanuit de kerkdiensten van gisteren geldt ook voor jou: De Heere zegene je, Hij behoede je, Hij doe Zijn aangezicht over je lichten en Hij geve je Zijn vrede.
Liefs vanuit een vriezend Renswoude.
-
14 Januari 2013 - 16:27
Familie Van Rijk:
Oh Anne... wat heerlijk om je blogs te lezen: het lijkt net of ik je 'hoor'...
Heel veel succes met je werk, het plannen, het schoonmaken :( ...
maar ook met het wennen, het je plaatsje innemen. Wat heerlijk om te lezen dat je je vertrouwen op de Here hebt gesteld: Hij is bij je, elke dag opnieuw!
Lieve groet,
de Van Rijkies. -
14 Januari 2013 - 17:39
Aline:
Ha Anne,
Superleuk om zo te lezen van je belevenissen! Veel succes met opstarten van je klasje en sterkte met het wegpoetsen van de kakkerlakeitjes :)
Maak er wat van met lekker weer je eigen groepje.
Groetjes,
Aline
-
15 Januari 2013 - 11:54
Truus:
Wauw, wat een verhaal Anne! Het klinkt nu al goed, ik hoop alleen wel dat je rug het gaat volhouden!
Kakkerlakken ieuwwww..... ik moet er niet aan denken, goed van je hoor, dat je er zo mee om kan gaan!! Succes meis tot later! -
15 Januari 2013 - 14:21
Anoek:
Heee Anne!
Wat super om te lezen zeg!
Zo te horen zijn er veel dingen waar je je moet aanpassen, maar in wat ik lees ben je al een eind op weg!
Ik vind het erg gek dat jij gewoon daar zit, ver weg, andere cultuur, andere natuur, ander weer en alles!
en dat ik hier maar gewoon stug doorga met mijn studie/stage/andere dingen. Echt vet dat je dit doet.
Maar lieve Anne, ik ga nog even verder met wat ik moet doen!
Hou je haaks!
xxx -
15 Januari 2013 - 19:42
Mark Gerritsen:
Lieve Juf Verbeek,
Leuk dat we u kunnen volgen op de site.
ik wens u nog veel plezier
het gaat goed met mij maar ik mis u wel
Groetjes Mark xxxxxx -
17 Januari 2013 - 19:59
Anna-M:
Hoi Anne,
Wat leuk en indrukwekkend wat jij allemaal doet en beleefd, zoals jij het schrijft hoor ik het je zeggen haha. Wat een rekenwerk met het eten en zo om 7 maanden door tekomen.
Maar je bent juf of niet, rekenen hoort erbij!
Liefs en we volgen je. x -
20 Januari 2013 - 17:58
Karin:
Je huisje ziet er gezellig, knus en warm uit. Het lijkt ook nog aardig schoon :) Voel je je een beetje thuis in je eigen tijdelijke huisje? xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
