Info-avond en oproepjes

Gisteravond ben ik samen met mijn goede vriendin, Janita, naar een informatie-avond geweest van de Stichting Passe Catabois. Hier hebben we veel informatie gekregen over het werk dat Rob en Anne-Marie doen in Haiti. Er is duidelijk uitgelegd wat er in de afgelopen tientallen jaren allemaal is gebeurt in Passe Catabois en hoe de droom van Rob en Anne-Marie werkelijkheid is geworden: een ziekenhuis voor deze streek. Maar met dat deze droom is uitgekomen, ontstaan er ook problemen. Eén van die problemen is het vele werk dat gedaan moet worden nu er een ziekenhuis draait. Enkel Anne-Marie werkt er als arts, gelukkig vaak met hulp van vrijwillige verpleegsters, maar 1 arts in een gebied van 450.000 mensen… dat is wel erg weinig. En ook Rob heeft erg veel werk te verrichten, want bij het bouwen van een ziekenhuis komt meer kijken dan vier muren en wat kamertjes. De apparatuur die aangelegd moet worden, de zonnepanelen om stroom op te wekken en al het onderhoud kost erg veel tijd. Daarnaast zijn er nog alle organisatorische dingen, zoals de financiën, contact met de overheid (o.a. vergunningen) en het maken van de planningen. Bedenk eens hoeveel mensen er in een Nederlands bedrijf werken of nog specifieker: in een Nederlands ziekenhuis. Dat zijn niet enkel artsen en verpleegkundigen, maar ook allerlei kantoorpersoneel met diverse taken, schoonmakers, managers, technische en sociale medewerkers. Al die verschillende takenpakketten nemen Anne-Marie en Rob samen met wat verpleegsters op zich en dat begint hen wat op te breken. Niet gek ook, want een ziekenhuis behoort 24 uur per dag en 7 dagen in de week bereikbaar te zijn, maar dat is voor één arts wel erg veel! Daarom gaan Ben en Gloria Loyer over een tijdje naar hen toe om Rob en Anne-Marie te helpen hun droom ook in stand te houden, dat het vol te houden is en ze beiden hun werk met vreugde kunnen blijven doen. Ben en Gloria zijn een echtpaar dat jaren geleden ook in Haiti heeft gewerkt. Zij kennen de bevolking en zij kennen Rob en Anne-Marie. Ben zal het contact met de overheid bijvoorbeeld opzoeken om zo de vergunning voor het ziekenhuis in orde te maken (want ja, die regels kennen we niet alleen in ons landje, maar ook in Haiti is er toezicht vanuit de overheid). Daarnaast kijken zij dus hoe de taken goed verdeeld blijven tussen Rob en Anne-Marie en wat er nodig is om het werk te kunnen volhouden. Ben en Gloria waren er gisteravond ook en hebben gevraagd of wij in Nederland biddend achter hen willen staan, een oproep die ik ook hier neerleg.

Verder hebben Rob en Anne-Marie natuurlijk drie dochters geadopteerd. Lisa, Anne-Rose en Miriam ga ik onderwijzen en ik ben heel blij dat ik steeds meer te weten kom over het onderwijs en hun leven daar. Door het contact met Marjolein, de huidige leerkracht (marjoleininhaiti.waarbenjij.nu) kan ik er steeds meer naartoe leven. Gisteravond werd ons verteld dat de drie laptops van de meiden gestolen zijn. Heel erg lastig, want mijn collega’s weten hoeveel je tegenwoordig met de computer doet op school en hoe handig dat apparaat is om je lessen te versterken, verduidelijken en te verwerken. Als iemand nog een laptop kwijt kan dan hoor ik dat graag, want het zou zo fijn zijn voor de meiden!

Gisteravond is me ook wel duidelijk geworden hoe hard vrijwilligers op allerlei fronten welkom zijn in Passe Catabois. Daarom een overzicht van wat ik me nog kan herinneren, ik hoop dat iemand zich in een taak herkent en bereid is om een tijdje te komen. Soms is een week al genoeg om weer een jaartje vooruit te kunnen!
- Elektromonteurs (o.a. voor al de ziekenhuis-apparatuur)
- Bouwvakkers en Timmermannen (voor van alles!)
- Auto/motormonteurs (voor onderhoud en reparaties aan de vervoermiddelen)
Verder zijn verpleegkundigen en artsen ook erg hard nodig om de werklasten van Anne-Marie wat te verlichten.

Voor nog meer informatie: www.passe-catabois.org

Ik hoop van harte dat er mensen zijn die serieus willen overwegen of zij ook niet een tijdje naar Passe Catabois kunnen gaan om hun handen uit de mouwen te steken. In Haiti zijn veel minder vakmannen, en dat is te verklaren: als je een vak goed kunt, dan trek je naar Amerika om daarmee je geld te verdienen. Zo blijft de kennis dus niet in Haiti en dat zorgt voor weinig kundigheid onder de lokale bevolking.

Ondertussen merk ik in deze tijd van voorbereiding dat de Here God mij wil leren wat ‘vertrouwen’ is. Ik ben namelijk al zoveel daarover tegengekomen in Zijn Woord en in andere boekjes die me daarop wijzen, één daarvan wil ik graag met jullie delen: “Geef God de ruimte om je gebed te verhoren en trouw te zijn aan de belofte in Zijn Woord. Vertrouwen is geen gevoel, het is een keuze die je maakt op basis van Gods almacht, geloofwaardigheid en bereikbaarheid. Denk een na… wat doe jij als het moeilijk wordt? Neem je dan beslissingen op grond van je gevoel of op grond van Gods trouw?” (n.a.v. ‘Een knipoog van God’ door Lenya Heitzig)